καλιά

η (Α καλιά και ιων. τ. καλιή, ἡ)

νεοελλ.

καταφύγιο ή κατοικία ζεύγους νεονύμφων ή ερωτευμένων, φωλιά («ερωτική καλιά)

αρχ.

1. ξύλινη κατοικία ή παράπηγμα πλεγμένο με κλαδιά, καλύβα

2. αποθήκη σιτηρών, σιτοβολώνας

3. ξύλινος σηκός ή σπήλαιο που περιείχε άγαλμα θεού («Πανὸς τ' ἠχήεσσα καλιή», Ανθ. Παλ.)

4. φωλιά πτηνού («οἰκίσκος ὀρνίθειος», Πολυδ.)

5. (κατά τον Ησύχ.) «καλιαί

νοσσιαὶ ἐκ ξύλων καὶ ξύλινά τινα περιέχοντα ἀγαλμάτια εἰδώλων

δηλοῑ δὲ καὶ σκηνὴν ἢ οἰκίαν».

[ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. Λόγω τής μακρότητας τού -ι- δεν εμφανίζει μάλλον τη γνωστή κατάλ. -ιά. Η λ. ανάγεται πιθ. σε ΙΕ ρίζα *kel- «κρύβω, καλύπτω», ενώ παραμένει ατεκμηρίωτη η σύνδεση τής λ. με το ρ. καλύπτω].